به گزارش خبرگزاری مهر، مقدمه این کتاب که با همکاری باشگاه فرهنگی ارمنستان - ایران «مهر» در 112 صفحه به چاپ رسیده، توسط سفیر جمهوری اسلامی ایران در این کشور نوشته شده است.
در بخشی از مقدمه چنین آمده است. شاعران که برترین معماران زبان بوده و مکنونات قلبی میلیون‌ها انسان را به زیباترین شکل بیان می‌دارند، عمدتاً از رنج خویش می‌گویند تا به قول مولوی، آدمی را از رنج هستی برهانند. این همان موضوعی است که شعر را زیبا و همه‌پسند می‌سازد. نگاه زمینی آنها ویژگی استیلایی داشته و روح را جلا می بخشد.
در ادامه می‌خوانیم: شاعران در کلام جادویی خویش صدای عشق را که از میان هزاران فریاد ناموزونی که تحول جدید بر جهان حاکم کرده، بازشناخته و دوباره طنین انداز کرده و آدمی را به ضیافت نور و زیبایی فرا می‌خوانند. شاعران نشان داده‌اند که بی‌خبر از دنیای خویش نبوده و شکست‌ها و پیروزی‌های بشری را در اشعار خویش بازگو می‌کنند.
محمد شمس لنگرودی در سال 1329 در محله آسید عبدالله لنگرود به دنیا آمد و در خانواده‌ای مذهبی رشد کرد. پدرش آیت الله جعفر شمس لنگرودی از روحانیان و امام جمعه لنگرود بود. او دوره دبستان و دبیرستان را در لنگرود و دوره دانشگاه را در رشت گذراند.
شمس لنگرودی اولین مجموعه شعر خود را در سال 1355 منتشر کرد، اما در دهه 60 بود که به عنوان شاعر معرفی شد. برخی از آثار او عبارتند از مجموعه شعرهای رفتار تشنگی، در مهتابی دنیا، خاکستر و بانو، جشن ناپیدا، قصیده لبخند چاک چاک، نت‌هایی برای بلبل چوبی، 53 ترانه عاشقانه، باغبان جهنم، ملاح خیابان‌ها، توفانی پنهان شده در نسیم (گزیده شعرها با انتخاب بهاء‌الدین مرشدی) و رمان رژه بر خاک پوک.
تاریخ تحلیلی شعر نو و گردباد شور جنون نیز از جمله آثار پژوهشی این شاعر و محقق به شمار می‌رود.
نظر شما